چون صخره هزار زخم پیکرداریم

یک عمر اگربهار پنهان باشد

چون ابر به سرهوای دیگر داریم

همچوموج خنده ی طفلان گذشت

روزهای شاد مهر مادری

طفل مارا دور از دامان گذشت

آن همه امید های بس دراز

رعدوبرقی بود بی باران گذشت

نوجوانی در پی نان و انار

در دبستان در دبیرستان گذشت

آنچه برمجنون بی سامان رسید

برسراین بی سرو سامان گذشت